2012-04-27

JOTAKA


Sí. No me he equivocado. No queria decir jotake. Ni esto tiene que ver con el Athletic, aunque sea nacido en Bilbao.

Esto es Jota Ka, J.K, Jey Key o simplemente el agente Katz.

Algun@s ya la habéis leído, otr@s la leeréis ahora, otr@s no, otr@s incluso la tiraréis al pantano. Empieza a darme igual, porque el placer de escribir está empezando a sobrepasar todo lo demás. Una vez más esta historia, que en su día escribí como prólogo de un relato corto o quizá algo más, no sería lo mismo sin la guinda de Marta. Verás de lo que te hablo si llegas hasta el final (o simplemente bajas con el ratón sin chuparte todo el texto). Es una puta gozada escribir. Es todavía más grande tener la certeza de que simplemente una conversación por email sembrará una semilla en la cabeza de Marta que brotará en el pincel que agarran sus dedos. Porque con Marta una imagen siempre vale más que mil palabras.

Este es JK:

Me masturbo y bebo wiski. No siempre por ese orden. Es lo único que se me da bien. También soy bastante bueno con la gente. Y entonces, te preguntarás, por qué me masturbo? Tal vez estés tan anestesiado como yo, y hayas dejado de hacer preguntas hace tiempo. Créeme si te digo que me he pasado la vida haciendo preguntas. Soy un tipo muy persuasivo. Ya te he dicho que soy muy bueno con la gente. Si te hago una pregunta, me contestas. Si no, tendré que hacerte daño. Si no, tendré que hacerte mucho daño. Eso tampoco se me da mal. Porque esas cosas pasan. Esas cosas tienen que pasar.

Hoy me llamo simplemente Jonathan. He sido el agente Katz durante doce largos años. Años donde no sentí mi sobaco izquierdo junto al pecho, porque los 9 milímetros de metal negro eran como el puto canal de Panamá. Soy diestro. Soy diestro y de derechas. Soy un puto asesino, o supongo que eso dirías tú de mí, sentado en tu sofá de cuero, tomando un aperitivo de mariquita con tus amigos artistas. He matado más gente de la que puedo recordar. Aunque muchos no merecen ser recordados. Empecé haciendo manos con toda esa escoria indigente palestina. Estuve destinado en Gaza, nada más salir de la academia. Dejé el ejército de tierra para formar parte de la élite. Ventajas de ser un tipo duro con buena puntería. En 1994 entré en el mejor servicio secreto del mundo, digan lo que digan los papanatas anglosajones. Sí, soy un ex-HaMossad leModi'in uleTafkidim Meyuchadim. Vamos un ex-Mossad. Soy el agente especial Jonathan Katz, JK. La gente que me tiene miedo me llama jeykey. Tú deberías.

Estuve destinado en Nueva York gran parte de mis años de servicio con traje. En Nueva York hay más judíos que en Israel. Sabías que no todos los israelíes son judíos? Ni que todos los judíos son israelíes? Porque hay mucha gente ignorante que mientras escupe sangre a escasos centímetros de mi silla jura no saber la diferencia. Te lo digo yo… Israel es un país, una patraña de mierda. El judaísmo es una religión, otra patraña de mierda. En eso coinciden, pero solo en eso. Nunca me he puesto el posavasos en la cabeza, pero eso no significa que no crea en Yahweh nuestro señor. Creo a mi manera. Creo en que cada uno tiene lo que se merece, y si no lo tiene, para eso estamos nosotros, para dárselo. Para dárselo por el culo.

Terminé mis días guardando la embajada de Israel en Copenhague. Así no te matan unos negratas en Spanish Harlem. Aquello es peor que una boda de moros. Y unos cojones! Qué bonito, verdad? Y pensarás que las danesas son únicas. Lo son. Hasta los cuarenta, el frio las conserva duras, turgentes y casi transparentes, como sirenas en tierra firme. Son mujeres míticas. Poco después el tiempo las destruye implacable. Podrías guardar mucha droga en los surcos de sus maquilladas caras. Son muy fáciles y eso le quita la gracia. Cuando uno lleva meses sin follar, como un agente secreto como yo, el primer polvo no cuenta. Pues las danesas lo cuentan. No solo lo cuentan, si no que se lo cuentan entre ellas. Y a sus madres mientras comen esos Sol over Gudhjem (el cielo en casa de Dios) de los huevos una y otra vez. Sí los arenques esos con cebollino y yema de huevo cruda. Lo único que tiene de divina esa mierda es el nombre. Pero, como se puede llamar a algo incomestible así? Putos ateos.

Bueno. Desgraciadamente yo seguí corriéndome instantáneamente después de sentir la estrechez de las vaginas danesas. No te vayas a pensar que me tiré a una vieja de esas. Nunca. Por eso solo repetí con Rye. Rye era mi contacto con Israel, mi liason que dicen los pijos burócratas. Rye era una máquina de follar, y ella no contaba la primera dosis de esperma en su útero encogido. Sabía que eso era lo de menos, que si era paciente la crema blanca calentaría todas sus noches hasta hacerse transparente. Tan transparente como ella.

Escribo bien verdad?

Tenías que haber visto mis informes. Escribí docenas de papeles en una de esas máquinas de mierda que nos daban para llevarnos a casa, con las garras de metal que golpeaban el papel. Una vez me llevé la máquina a la oficina, desmonté el rodillo y me las arreglé para montar las alargadas piezas metálicas sobre los genitales de una sospechosa. No había terminado de escribir “voy a matarte” que la muy perra me estaba dando los detalles de toda su puta operación de dominguera. Y sí. Deja de preguntarte si la maté. Porque la maté a golpes con el rodillo. Lo bueno que tiene lo viejo es que todo sirve, todo se usa. Como con el cerdo. Porque a mi eso del kosher… Se quedó todo de tinta que no veas tú. Siempre pienso en las pobres señoras de la limpieza del Mossad. Eso sí que es un trabajo de mierda.

Pues bien, cuando usaba la máquina para lo que la diseñaron, las letras se alineaban en detalladas narraciones de incontables torturas, gritos, sangre, violaciones, vejaciones. Todo en nombre de la verdad. Esa verdad que se apellida libertad. Eso que ya no le importa una puta mierda a nadie.

Empezaré por el final, porque no creo que con todo el wiski que he bebido sea capaz de recordar nada que ocurriera antes del viernes pasado. Además quiero hacerme una paja rápido. No puedo quitarme el culo de Rye de la cabeza.

Llegaba tarde a trabajar. Avanzaba a paso ligero por la Ryvangs Alle, paralelo a las vías del tren. Nosotros no tuvimos la suerte de esos cabrones de la Organización Mundial de la Salud. A nosotros nos tocó el puto tren. Ellos, que están a menos de dos putos kilómetros, están al lado del agua, cerca del club de yates.

A lo que voy. Llegaba tarde y con una resaca de mil pares de cojones. Se puede saber quién fue el subnormal que dijo que el wiski no deja resaca? Sería algún abstemio luterano de mierda. O peor, una mujer.

Empecé a correr cuando sentí que el tren me adelantaba. Eso significaba que eran las 6.46 de la mañana. 16 minutos más tarde de lo que ponía en mi hoja de servicio. Eso puse en el informe. Ahora escribo a ordenador, no me quisieron dar otra máquina. Me dijeron que cada cosa en su sitio. Una lástima, porque cuando a uno se le da con un monitor en la cabeza, quedan pocas cosas que decir. Cuando el ruido del tren me abandonó me paré en seco, algo no estaba bien. Rosemberg no estaba en su puesto. Saqué mi arma y tiré mi mochila al suelo. Rosemberg podía ser un tonto soplapollas, pero si no estaba allí, algo pasaba. Corrí más rápido. Ya no sentía la resaca. Y entonces ocurrió.

Un BMW azul oscuro brillante voló por los aires. Las barricadas que bloqueaban la calle no sirvieron para nada, cosa que yo siempre dije. La deflagración fue tan fuerte que el mástil de la bandera y la estrella de David fueron a parar a la embajada de Italia, una manzana al este. El único árbol que daba sombra y cobijaba una carísima cámara de seguridad se clavó en una piscina de una de las mansiones del barrio. No queda nada de las bonitas farolas. Ni rastro del muro blanco que no dejaba ver la parte baja de la fachada de la embajada. Y eso que los israelíes somos cojonudos construyendo muros. Pues este voló por los aires.

Me di cuenta de que haber llegado tarde me había salvado el culo. Pero ahora tengo un problema por tener culo todavía; la puta bomba del demonio ha volado en mi turno. La mierda de explosivo plástico se ha llevado a más gente por delante que un bonzo suicida porque el puto agente Katz había llegado tarde. Si yo hubiera estado allí nada de esto habría sucedido, o por lo menos no en mi turno. A los niñatos de Rosemberg y Moskovitz se la sudaba la polla mirar debajo de los coches. Nunca lo hicieron. Ahora sí que no lo harán nunca, y no sabes cuanto me jode que no estén aquí para darles unas buenas hostias.

Entiendes ahora por qué bebo? Para entender porque me masturbo. O quizá no.

Para entender porque me masturbo, algo nada excepcional en un hombre normal, tengo simplemente que decirte que vivo solo. Cuando un hombre vive solo, se masturba. Mucho. Sobre todo si no le gusta leer. Y Rye? Pues no llegó a instalarse. A diferencia de muchas danesas, Rye era una mujer puntual. Por eso su tersa vagina se ha desintegrado para siempre. Cómo voy a leer! Pero eso no es nuevo, eso de los libros no me fue nunca. Creo que me masturbaré menos, porque he decidido contar mi historia. No vaya a ser que alguien venga a darme mi último cheque una de estas noches y toda la mierda que llevo dentro no ensucie a nadie más que a mí.

Esto es una historia que no quieres leer. Un relato de rabia. De eso que tampoco queda. De eso que no tuvieron los judíos cuando los nazis los metieron en sus putos cajas de exterminio. Siempre me he preguntado cómo es posible que toda esa gente no se mosqueara y no se uniera para matar a sus carceleros y darle la vuelta a aquel infierno. Los nazis estaban armados, vale. Pero eran menos. Yo creo que la gente allí dentro no tenía ganas de vivir, e incluso que alguno se terminó creyendo que eran una raza a exterminar. Así por lo menos la humanidad los recordaría para siempre. Aunque no se pararon a pensar que la humanidad no se lleva bien con los siempres.

2012-04-26

BAGA


Gernika erre eta hirurogeitamabost urte ondoren
nobelaren lehen zirriborroa amaitu dut
Lor hasieran, Michael Manring azkeneko esaldiotan
kausalitatez "The Book of Flame" diskoarekin.

Diskoak liburu bat behar zuen izan!
nahigabe izan dela sinesteko ezagutu behar nauzu

Hutsik nago. Beteta.
Beldurtuta. Emozionatua.
Dardarka.
Larrua jo nahi dut.
Hamabost emakume biluzik
nire ohean nahi ditut.

Trago bat nahi dut.
Dantza egin nahi dut
Eskenatokira irten nahi dut.
Eguzkia itzali eta ilargia piztu dadila nahi dut.
Mundua bira hori arinago egitean
ergel guztiak zorabiaturik
lurrera jausten ikusi nahi ditut.

Nahiari utzi
begira jarri naiz;
leihora begira.
Aizea haserretua dago.
Hodeiak badoaz. Laster itzuli dira.
Zerua argitu da eta berriz ere ilundu.
Desirak bezala. Ilusioak bezala.
Zuhaitzak dantzan ari dira
gurelez,
nerabe zoro bi.

Haizea tximiniatik sartu da
itsas-kantak txistukatuz.


Gaur kanpotik soilik dakusazun hau
laster barrutik ikusiko duzu.

Isari bidali diot. Martari bidali diot.
Oierri bidali diot, bistazo bat bota diezaion, zuzendu dezan.

Editore jaunari gero.

AGIB.

DON ROSS


Oierren ganbarako musika entzun beharko genukeen musika bakarra da. Don Ross kasu:



Laurarentzat, Bagako musika gustatzen zaiolako.

Adi egon! Oierrek serie berri bat hasi du eta: Unknown/Forgotten. Ni Michael Manring jauna entzuten pasako dut egun osoa.

MIKEL LABOA: GERNIKA


1972an Mikelek kanta hau egin zuen eta Elkarrek 1988an Lekeitioak zoragarrian kaleratu:



Hark hiru urte zituen Gernikako sarraskia gertatu zen arratsalde hartan. Bonbardaketak Lekeition harrapatu zuen Mikel.

ZERUTIK SUA DATOR


Oierrek hau bidali zidan aurreko egunean, Euskonews webgunetik aterata:

Bizkaian sekula ikusi gabeko egitasmo kolektibo, historiko eta soziala

Gernika-Bizkaia 1937-2012



Gerra Zibilean Bizkaiak pairatutako bonbardaketak eta hauen ondorioak oinarri dituen dokumental honen helburua, memoria historikoa gizartearen ikuspuntutik berreskuratzea da. Horretarako Bizkaiko erru eta belaunaldi desberdinetako herritarrek ikusentzunezko antzezpenak egiten dituzte, bai eta itzaltzen utzi nahi ez duten su baten inguruan eztabaidatu ere.
“Zerutik sua dator!” asmo handiko egitasmoa da. Proposamen original bat ekarri nahi duena. Orain arte dokumental historikoen alorrean ikusi gabekoa. Gizartearen parte hartze zuzena oinarrian duena. Lan metodologian berritzaile izan dena, topaguneak sortu dituena, elkarbizitzarako lana eta iritziak zein bizipenak elkar trukatzea erraztu duena.
Gaur egungo suaren inguruan bildu eta iraganeko sugarrek ahanzturarik gabeko etorkizuna sumatzen lagunduko digun toki bat da “Zerutik sua dator!”

Laburmetraiak:

El baile de las bombas / Bonba dantza (Abadiño)
Primer bombardeo / Aurreneko bonbardaketa (Otxandio)
Arde Gernika / Gernika sutan (Gernika Lumo)
Nombres / Izenak (Ugao-Miraballes)
El último gobierno democrático / Azken gobernu demokratikoa (Turtzioz)
El pañuelo rojo / Zapi gorria (Gautegiz Arteaga)
Sábanas / Izarak (Otxndio)
Gernika-Bizkaia (Plentzia)
Niños en la guerra / Gerrako haurrak (Markina-Xemein)
Exilio / erbestea (Erandio)
Recordando a los muertos / Hildakoak oroituz (Alonsotegi)
Abriendo camino / Bidea eginez (Zaratamo)
El Cinturón de Hierro / Burdinazko Gerrikoa (Larrabetzu)
Sin remedio / Ezinbestean (Errigoiti)
¿Dónde está aitite? / Non da aitite (Ugao-Miraballes)
La mujer / Emakumea (Getxo)
Cárcel / Kartzela (Markina-Xemein)
Lapidados / Harrika (Galdakao)
Todo por la libertad / Dena emon behar jako maite dan askatasunari (Mungia)
Indefensos / Biluzik (Elorrio)
¡Qué cruel es la guerra! / Zein zitala den guda! (Amorebieta-Etxano)
Las emociones de tres generaciones / Hiru belaunaldien emozioak (Amorebieta-Etxano)
Soñando paz-Frieden tr?umend / Bakea ametsetan Frieden träumend (Durango)
Volver a empezar / Barriro hastea (Mungia)
Negro y blanco / Beltza eta Zuria (Leioa)

Dokumental osoa ikusteko hona joan.

2012-04-25

BETWEEN DAYS


Abdulah eta Sehavetaren maitasuna zortzi minututan:



Nizar Pasalicek eginiko perlatxo hunkigarria.

UKELELE SONGS


Eddie Vedder handiaren bakarkako azken lana etengabe entzun dut azken urtean zehar. Bagara ekarzeko ordua dela uste dut. Beti bezala zein kanta jarriko dudan ez dakit. Bueltaka eta bueltaka egon ondoren hau aukeratu dut:



Estudioko bertsioarekin tipo batzuek honako slow motion hau muntatu dute:



Eddieren bideoak ikusten, Glen Hansardekin batera abestutako hau hortik aurkitu dut.

2012-04-24

SAMSARA


Trailertxu bat:



Banoa eskolara lanera.

No. 1 AGAINST THE RUSH


Liars taldearen hurrengo diskoko lehen klipa. Todd Colek egina:



Presa duen munduan, hiltzaileak presarik gabe lanean jarraitu behar. Presarekin akatsak egingo ote dituen. Hona hemen taldeko aurreko jartadetariko bat opari moduan. Ze onak diren! musika ere ona iruditzen zait.

2012-04-23

RECURSOS HUMANOS


NotodoFilmFesterako finalean sartu den beste labur horietako bat:

PANZER BAT ZEN


HUNDRED WATERS


Oierri esker Hundred Waters entzuten nabil nobelan lanean nabilen bitartean. Kanta hau entzun dudanean hona ekarri nahi izan dut. Zuretzat.



Oso interesgarriak.

PIGEON: IMPOSSIBLE


Kontuz usoekin. Ogi zati baten truke edozer egiteko gai baitira:


2012-04-22

A PEACE OF CHEESE


Gazta Zati Bat, Jon Maiak zuzendu eta idatzitako dokumentala, atzo estreinatu omen zen Donostian:



Atzo gauean Jon Haitzek bidalia.

IKUSIKO DIRA BERRIZ


Maddiren "Hari Hiru" disko zoragarritik kanta bat:

2012-04-20

SASHA CHEMOSPHEREN


Richard Philipsek porno izar ohiari eginiko portrait bat. Mulholland Driveko Chemosphere etxe ospetsuan grabatua:



Malatsek oraintxe bertan bidalia.

KOLORE


Aspaldi ez nuela Lor entzuten. Bigarren diskoa gehiago gustatzen zait, horregatik lehen diskoko kanta bat aukeratu dut- esan zuen bipolarrak:



SIMIOCRACIA


Rosak hau bidali zidan atzo gauean:



Ba bai. Pikutara joan da dena. Oeoeoeoe! Baina Athleticek oraindik irabaz ditzake UEFAko kopa eta elefante-hiltzaile-errege kopa ere. Eta Espainia ziurrenik domina asko lortuko ditu Londresen 98 egun barru. Denok dakigu kirola osasuntsua dela. Nik funtsezkoa eta beharrezkoa dela uste dut, Iniesta lehendakari eta Llorente presidente.

2012-04-19

HAMAR


Zenbakiek kausalitatearen esklabu zoro bat naizela badakizu.
Oraintxe bertan nire Google Chromeko Home orrialdean hau agertu zait, minutua eta eguna ikus daitezke:


Nire hiru etxetan tenperatura berdina egiten omen du. Txorakeri bat dela badakit. Eta zer?

ARTISTILLAS DE MIERDA


Aurreko ekainaren 24, 25 eta 26 Bernatekin pasa nituen.
Egun horietako atzekoz aurreko kronika da hau. Memento pelikulan bezala, esaldi bakoitzaren indarra eta esentzia denboraren ordenatik askatzeko horrela idatzi dut. Benetazkoa da, basado en hechos reales izan beharrean. Egiarekin bizitzea aukeratu dudalako. Zer gertatu zen ondo ulertu nahi baduzu -akzioa soilik interesatzen bazaizu- ariketa artistiko-estilistotik at, behetik irakurtzen has zintezke.

Zero

Bera hor egongo da nire ondoan bihar goizean. Bera bai.
Isari gabon eta a demain esan diot.
Isarekin larrua jo dut, ahal dugun bezala, zazpi hilabeteko gure umetxoa tartean dugu.

Bruselan nago. Gaua da. Sargoria.
Sukaldean nago bakarrik, zeozer jaten.
Ziztada bat barruan. Martak agur esaten dit. Betirako. Haserre zitala.

Bernaten irudiak laguntzen nau.
Naia lo dago, lasai lasai. Bigarren hagin bat galdu omen du.

Bat

Aireportuan kaka egin dut.
Polizia-kontrola pasa dut.
Besarkatu zaitut, gelditu nahiko nuke era berean, ez dakit zergatik, baina joan nahi dut.

Bi

Oñatin primeran nago. Bero itzela Leo barruan.

Marikarmenek bere maistra bisioarekin bere umetxoetariko bat banintz bezala konfiantzaz betetako mezua bidali dit, nahiz eta gezurra dirudi munduko beste guztiontzat.

Mikel lotsatiak bere eskuarekin sorbalda ukitu dit. Tipo honek zeresana emango du.
“Mikel, Eneko; Eneko Mikel”.

Bakarrik nago kalean, bakarrik nago Euskal Herrian, bakarrik nago munduan.
Mirenen mutil ohiaren anai bikiak Bernat estresatu du.
“muga zeharkatu du”
Pakoren Cappo (Tempo di Tremolo) burura datorkit beherala.

Bainua itzela izan da, salto egin dut azkenean. Salto egin duzu.
Beldurra daukat, baina salto egingo dut.
Zure gorputza ederra da. Elegantzia askorekin mugitzen zara.
Jantzia erantzi eta erdi biluzik.

Balkoitik primeran ikusten da San Miguel Armani-mundu batean balego bezala, santu metalero batzuen artean.
San Francisco, San Sebastian, San Judas Priest.
Mirenek zure eskuak ferekatzen ditu prozesioa hastera dihoanean.

Mirenen irribarrea oso ederra da tabernako freskotasunean kafe bat izotzakin hartzen duen bitartean.

Argazkiak ateratzen zauden bitartean Mirenek hitz egiten dit, ezagutzen ez diren bi pertsonen arteko tentsioa bete nahiean edo nirekin benetan hitz egiteko gura duelako… argi dago zein den motiboa… motiboa, beste behin ere Bernat da. Beragatik eta soilik beragatik nago hemen. Beragatik eta soilik beragatik Mirenek hitz solte nerbioso batzuk bota dizkit.
Hortxe dago Miren.
Areto batean sartzen gara, ume batek kolpe bat nahigabe eman dit.

Leotik irten gara. Oñatin gaude. Boskarren mendean gaude.

Txizalarria daukat baina likido horiak hidratatzen hasi behar nau eta txisalarria desagertzen da, likido horia izerdi bihurtuz… Urkulun jaiki gara, Bernat izerditan blai dago.
Bigarren mezu batek txorien kanten koroak egiten ditu, koro metalikoak, koro polifonikoak deritzoten horretakoak.
Mezu puta batek esnatu nau, eskerrak Miren dela dakidala, bestela telefonoa lakura botako nuke.

Hiru

Sentsazio arraro batekin itxi egin ditut begiak, Aretxabaletako homofoboak kolpeka etorriko ote dira… igual dio, Bernat nire ondoan daukat.
Entsalada gehiegi jan dut. Zigarro bat erreko nuke. Ez dut erretzen.


Izarrak kanpoan daudela dio Bernatek, ez ditut izarrak ondo ikusi… lepoko mina daukat, entsalada hau egin behar dut…
Sekulako gosea daukat, gosea eta buruko mina.


Aretxabaletatik gabiltza, galduta, laku puta baten bila gauaren erdian.


Itziarri agur esan diot, hamazortzigarren muxu bat emanez. Asko maite dut Itziar.
Zein erreza zait besteon amak maitatzea, zergatik ezin dut nire amarekin horrela bizi? Aita hil da beste behin ere.
ahhhhhh. haginak garbitu ditut azkenean…
Artxandan gaude, Artxanda Sahara bihurtu da… ez bakarrik beroagatik…

Lau

Mirenentzat artistillas de mierda talde barruan gaude… Bernat maite du…
Mireni ez zaio nire nobela gustatzen. Bernati ere ez. Normala da, beste guztia bezala… normala baino ez delako.
ez ez ez…




qué bien se está cuando se está bien!


Bernaten ondoan Leoren azpian Colin Farrel sentitu naiz.




Bernaten ondoan Leoren gainean David Lynch sentitu naiz

Bernatek beste behin ere bizitzarekin elkartu nau.


Pelikulak... nola bihurtu errealitatea ederragoa argazki sinple batekin? mundua bestela itsusia delako… mundua aspergarria delako.


Kurba eder bat, itsasoa, berdea, urdina, zuhaitzak… siesta botako dugu


Bost

Sekulako bazkari ederra. Zientziaren zirrikituekin Bernat lokartu beharko dut, isildu egingo naiz. Zergatik hitz egin behar dut hainbeste?
Mahai-zapia polita da. Ez dut ardorik edango. Txipiak jango ditut.

Goazen ozeanoan barrena gonbitatutako eztarria itotzera.
Ura hotza dago, eskerrak. Hilzorian nengoen.

ez ez ez… Kirmenen ahotsa imitatuz... ja ja ja

Iñaki Gonzalok mapa batzuk begiratu beharko lituzke…
Pasiran menditik zehar. Elektrolito barik, baina Bernaten atzean tinko… hau da nire patua, hau izan naiz beti… Bernaten itzala… Bernat ez dagoenean zer izan behar dudanik ez daukat oso argi.
Goazen hondartzara, bainatu behar dugu. Bildu gara bilduuuuu.

bbbbuuuuuuuuuuuuuaggghhhhhh… hirugarrenez botaka… puta… puta… puta… zer jarri diote Arrasateko gure pitxu honi!!!

Mikelen antiajuetatik mundua dakusagu, Barbararen titien ondoan, Lekeition… estiloarekin bigarrenez botaka… tabernako komunean botata.

Sei

Bernatek ez dauka dirurik BBK kontuan.
Goazen ba herrira!
Bernat lo dirudi… banoa kanpora.
hau mina! bakarrik nago…
Goiz latza hasi da… puta… puta puta…
Kriston beroa, txizalarria, gosea, mina, ezinegona, haserretu al ginen atzo poema alu bategatik?

Zazpi

Ulertu behar dut… zer gertatu da? zergatik?
Nola izan naiteke hain sinplea? hain kokoloa al naiz? joder… isildu beharko dut.
Mireni poesia bat idatzi diot.
Nola erakutsiko diot Bernati zenbat nahi dudan Miren ezagutu? Zein garrantzitsua den niretzat bere kapitulu berri honetan parte hartzea?
Distantzia honek gurea zapuzten bukatuko du, zer da gurea azken finean? Agian ez dut bere bizitzan parte hartu behar… baina lagunak izan nahi dugu, lagunak soilik, lagunak ez, anaiak.

Zortzi

Pitxuaren indarraz lagundua Bernatek gure arteko zubia berreraiki du.
Hori ez bada poesia... ostia puta!
"Egun batean ez zara hemen egongo eta nire barruan soilik egongo zara"- Bernat.
Nik entzun nahi dudana esan dit, guzti-guztia.
Hemengo bi edo hiru neskekin txortan egingo nuke. Oraintxe bertan. Taberna erdian.

Lurrera eroriko naiz. Bernat hor dago… hor dago Bernat… hantxe dago… beste birra bat
Bernat eta biok beste behin ere mundua beste alde batetik ikusi dugu.
iiiiiiiiiiiiiiiiiijaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Joder! argiak automatikoki pizten dira... eta ni eskerrik asko oihuka atetik bestaldera. jajaja.
Argiak piztu dira komunean.
Argiak itzali dira berriz.
sniiiiiiifffffffffffffffff
(auskalo nola idatzi esnifatzeko onomatopeia, nire sudurrak ez du snif egiten)
“eskerrik asko!!!”… ze jente jatorra!…
Komunean gaude, argiak itzali dira.

tok tok tok

Zulora joango al gara?
Txunba txunbarekin hasi gara, beti diodana…
Mundua gaixorik dago, eta ez du inork medikuntzarik ikasi nahi.

Bederatzi

Goazen kalera, har dezagun birratxo bat.
Lekeitio beti izango da Bernardo. Bernardo beti izango da Lekeitio.
Bernardo eta izenik gabeko beste hori… Bernat eta izenik gabeko beste hau.

Pitxua pitxua… joder…

Horregatik gorroto dugu egoera.
Beharbada lagunak izan behar dugu soilik… zergatik esan dugu “soilik”? Badakigulako zeozer handia egin genezakela.
Ni nostalgiaz anestesiatua, Euskal Herria ezezagun bihurtzen; Bernat aldiz… ai! berak jakingo du zertan.
Leo isildu da eta gu zarata sartzen hasi gara. Orain bai. Orain hementxe gaude. Ai ama! nola bizi naiteke hau barik. Nork esan dizu bizi al dudala? Egia da; ezin dut.

Leoren aginte-mahai (a.k.a salpikaderoa) nire oinetarako eginda dago.
Mirenek gaizki abesten dudala uste du.

Hamar

Zein bokata ederra egin dugun!
Yonkiak dirudigu… pintillakin… supermerkatuan bereizi gara, edo saiatzen jarraitu dugu.
Martak Bernati kontatu diodala baleki... ideiak soilik beldurtzen nau.
Martaren aita gaixorik dagoela esan diot Bernati. Goazen supermerkatura.

Ostia.. Bernaaaaaaaat!!!!!
Bernat berandu dator, bera da munduko bakarra orduekiko jarrera honekin toleratzen dudana…
Eserita nago tabernan.
Santanderren nago. Nire anaia ikustera noa. Nire anaia ikustera noa.
Ireki ate puta horiek.
Txaloak lapurren hegazkinaren barruan.
“welcome to Santander!”

Biffyk ez zuen gau hartan ezer kantatu. Baina gaur Bernatengana narama. Emozioagatik izango da-edo.



I still believe,
It's you and me till the end of time.

When we collide we come together,
If we don't, we'll always be apart.
I'll take a bruise i know you're worth it.
When you hit me, hit me hard.

BANKARI BAT BABESTU


Ironiaz eginiko bideo laburra. Bankuak erre beharko genituzke:



Oierrek bidalia.

2012-04-18

COCHON VILLE


Txerrien hiria. Sebastien Tellieren azkena:



Jartada bat.

2012-04-17

BELGIKAK DRAMA DU


Belgikak noiz edo noiz bere benetako aurpegia erakutsiko zidala banekien:

iBAND


iTrasteekin musika pixkat egiten:

TIME TO DANCE


Shoes taldeko kanta bat:



MEZULARIAN II


Euskal Herrian egon naiz. Telebistara joateko aukera eman zidaten. Irratira joateko aukera ere. Mezularia irratsaiora beste behin ere (audioa beherago daukazu). Gbñri esker sekulako momentua pasa nuen Jaime, Eneko eta Urkorekin hitz egiten. Uste dut Maiderrek ere zeozer esan zuela. Gbñri esker irratian lan egitea gustatuko litzaidakela ulertu dut. Beste pinzada bat. Gbñri esker argitaratu gabeko nobela horren inguruan mintzatu ginen. Tabernagoa bihurtu zen Baga-Biga. Gero eta hurbilago nagoela sinistu nahiko nuke. Bernatek dioen bezala, argitaratu gabeko liburu bat idatzi dut, eta jada Kirmen Uribe baino elkarrizketa gehiago egin dizkidate.

Lehen "etxerako" bidai bakoitzaren ondoren kronikaren bat idatzi ohi nuen; hau, hau, hau, edota hau bezala. Malenkonia eta lagunmina kanporatzeko.

Orain kronikak idazteko denborarik ez dut. Gainera gehiegi hitz egin dut jada:



Irratia entzuten ez duen jende asko dago. Irakurtzen ez duen jendea dagoen bezala. Nik biak egiten ditut. Bizitzako plazer txiki horietako bat delako; bai bata, bai bestea ere.



Norbait irrati esatari baten bila badabil abisatu, mesedez. Audioa ezin baduzu hemen entzun, hona joan.

2012-04-16

EMILY


Ez dakit nola heldu ote naizen hona:



Steve Shawren argazkiak.

2012-04-14

BURBUILAK: BIFFY CLYRO


Oierrek tipo zoragarri hauen musika pilo bat pasa zidan aspaldi. Ez nuen behar bezala entzun. Aurreko egunean "Revolutions/Live at Wembley" (2011) diskoa entzun eta aluzinatuta gelditu nintzen. Kanta asko dago, momentu asko dago zuzeneko horretan. Martzianoak dira. Kanta honek bereziki emozionatzen nau, gora eta gora eta gora etengabe egiten duelako edo:



Iraultzaileak dira. Hori fijo. Eta eskoziarrak. Beraz...

2012-04-13

BAT ETA BAT


Iker Zabalarekin hizketan ordu erdi eskasa egon nintzen. Gozatu nuen. Etxean bezala nengoela ikusten dela uste dut... gehiegi agian. Inaxiori esker, hark egin baitzuen dena posible. Asko estimatzen dut Inaxiok, Ikerrek eta Hamaika TBk eman didan aukera:



Ilusioa egiten dit Hamaikako webguneko saioetan sartzean hor goian agertzea. Ume batelez.

Bideoa hemen daukazu Inaxiok bidalitako esteka txukunean.

2012-04-05

IBILTARI LIRAINA




Liam Gilmour, Peter Ryle and Tomas Frimlek egina.

GETAWAY


Denok berdina ez dugulako nahi... batzuek Ryanaireko hegazkin merke batean sartu, hotel puta batean lo egin eta Eifel, Londreseko edo Pisako dorrearen aurrean argazki bat egiten dute. Eta bueltan, irribarre faltsuez beteriko argazki albumak lagunei gula eta Paternina botila batekin erakusteko.

Beste batzuek ez dugu hori nahi:



Jende honek horrela egina.

LEHEN ALDIZ!!!


Hatsa Elkarteak, elkarteko Olerkarien Egunaren inguruan olerki bilduma berri bat bat aurkeztu du. Bertan nire hiru poema daude. Horietariko bat Oierrek kantatu zuen hura.

Auxtinek kopia bat bidali dit amarenera. Nire bizitzako lehen lan argitaratua. Esker mila elkarteari nire hitzak imprimatu izateagatik, hainbat euskal olerkariekin batera. Honek zoriontasuna izan behar du.


Irudia, badakizu norena den.

2012-04-04

ETXEKO ZERUAK III






Etxe aurreko zeru gehiago hemen.

AMESTEN JARRAITZEN DUDALAKO


Noiz edo noiz plantxa batzuk nire letrekin egingo ote dituzte?



Glen Milnerren bideoa.

SARAJEVON ESKIATZEN


Tipo batzuk hiri berezi batean eskiatu nahi dute, eta dena grabatu:



Hiriko parke guztiak kanposantuetan bihurtu zirela ez nekien.

2012-04-02

IDAZTEN


Aspaldian oso poema gutxi idatzi dut Bagan. Kontua da nobela bukatu dudala eta zuzentzen nabilela. Leihaketetako epeak gainera datozkit ere. Niri ere pena ematen dit... laster poemaren bat hona ekartzea espero dut.

Kausalitate bat gehiago, Gervasiok azpian daukazun irudia bidali zidan aurreko egunean. Hemingwayk zioen bezala, idazteak ez dauka ezer, makinaren aurrean eseri eta odola atera.

HIRIBURU TXIKIA


Oslo seirehun mila bizilagun baino pixkat gehiago dituen Norbegiako hiriburua da:



Eirik Evjenek eginikoa. Brightonen bideoa datorkit burura.

EGUNERATZEA:
Astesantua da. Nire anaia eta Li oporrak hartu eta hegazkin batean sartu dira. Badakizu nora? Ba bai. Oslora. Kausalitatez...

PROJECT 2: FLICKRTIK







Momentuz horrela egingo dut, argazkian klikatzean flickr gordeta dagoen argazkira eramango zaitu. Ideia hobeagorik baduzu... Hemen aurreko project2 argazkiak.

I FINK YOU FREEKY


Die Antwoorden bideoa:



Jende guztia ikusten dabilelako ez du esan nahi gustatu behar zaizunik.